Mijn allerlaatste week als wannabe-FIN...

Hoihoi!

Zoals reeds aangekondigd heb ik van deze laatste week goed gebruik gemaakt om allerlei dingen te doen die ik graag doe: sauna-en, cultuur opsnuiven, feestje bouwen, samenzijn met vrienden, ... .

Woensdag was het dan de beurt aan mijn eerste laatste keer: Laatste keer sauna! Ik heb er net zoals die tientalle vorige keren superhard van genoten samen met mijn flatmates/vriendinnetjes (gek hé, dat ne mens geniet van te plakken van het zweet! :)).

Zo was ik helemaal uitgerust om donderdag de laatste keer te gaan 'werken'. Eigenlijk heb ik maar wat aangerommeld op de computer, mijn papieren geordend en mijn spulletjes ingepakt. Niet te hard labeur op die laatste dag hé. Wel heb ik dit alles zo traag mogelijk proberen te doen om het werkelijke moment van afscheid uit te stellen. Voor mijn collega had ik als afscheidskadootje 2 theekoppen en bijbehorende bordjes gekocht, alsook de thee die wij traditiegetrouw elke morgen en middag samen dronken. Verrast was ik toen bleek dat zij ook nog een kadootje voor mij had klaarliggen, namelijk van die wereldwinkelwenspoppetjes en houten sneeuwkristallen. Ze had me namelijk in augustus verzekerd dat ik zeker sneeuw zou zien voor ik vertrok, maar tot op heden was dat nog steeds niet het geval. Als compensatie kreeg ik dus een fijne houten variant :). Onverbiddelijk naderde het moment dat ik de kantoordeur voor de laatste keer achter me dicht moest trekken... het officieel einde van mijn eerste werkervaring (en wat voor één!).
's Avonds ben ik dan met enkele andere Erasmussers naar een concert geweest van het plaatselijk stadsorkest. Klassieke muziek dus... een hele openbaring! Het was echt geweldig! Werkelijk een onverwacht plezier voor het oor en de geest! Naderhand voelde ik me superenergiek en blijkbaar was ik hierin niet alleen. Valentina en ik besloten dus plotsklaps om halverwege de busrit uit te stappen en onze tocht naar huis te voet door te zetten. Dat heeft ongeveer een uurtje geduurd, waarbij het ook nog begon te regenen. Maar samen onder de paraplu, kon het ons niet deren... in tegendeel!




's Vrijdags was het dan mijn afscheidsfeestje. Vanaf een uur of negen druppelden de eerste gasten binnen en om half drie heb ik de laatste gasten buitengejaagd :) (lees: buitengegeeuwd). Als afscheidskadoo hadden Alina, Valentina en Serena een kadoo-zoek-opdrachten-spel voor mij in elkaar geknutseld. Ik voelde me terug even VKSJ-ertje en was in mijn nopjes! We zijn het hele gebouw/terrein afgecrosst op zoek naar de opdrachten (o.a. een Fins liedje zingen voor al die gasten hé, een liefdesverklaring afleggen, de weg vragen in het Fins, een kruiswoordpuzzel oplossen, etc.). Het jammere puntje aan de avond was dat ik de hele tijd afscheid heb moeten nemen, wetende dat ik veel van die mensen waarschijnlijk nooit meer terug zou zien...






Aangezien ik de vrijdag dus niet al te vroeg onder de lakens lag, heb ik zaterdag een beetje uitgeslapen. Vervolgens ben ik gestart met het opruimen van mijn kasten, inpakken van mijn koffer en het poetsen van mijn kamer. Ook deze keer was het ontzettend moeilijk om alles in mijn koffer te krijgen (wegens een overvloed aan souveniers :)). Bijgevolg heb ik de Finse Postti een pleziertje gedaan en een postpakketje (van 10 kg) richting Belgia gestuurd.
Jullie weten of weten niet dat Finland naast rally en floorball, icehockey als nationale sport hoog in het vaandel draagt. Laat dat nu net ongeveer de enige sport zijn die ik in Finland nog niet was gaan bezichtigen en waarvan er net zaterdag een wedstrijd in Joensuu was. Je hoort het al aankomen zeker :). Ik heb dus nog even ervan geprofiteerd om samen met mijn flat- en andere mates te gaan kijken naar dit sportspektakel. Na de wedstrijd zijn we dan gelijk de echten pinten gaan pakken (of waren het chocolademelkskes? ;)), om vervolgens niet al te laat onder de wol te kruipen. ('s Avonds komt trouwens Valentina in tranen even bij mij kloppen om me voor de zoveelste keer te vertellen dat ze niet wil dat ik vertrek... ik voel me geliefd :))







Het eerste wat ik zondagmorgen zie als ik mijn ogen opendoe zijn sneeuwvlokken! Ik spring uit mijn bed en loop naar Valentina en Alina en roep: 'Snow, snow... there is snow!'. (Degene die het nog niet wisten... ik wou heeeeel erg graag sneeuw zien in Finland) Ze antwoorden dat dit hèt afscheidskadootje van Finland voor mij moet zijn. Ik was echt superblij met dat mooi wit tapijt buiten (een kinderhand is rap gevuld zekers :)). Mijn dag kon eigenlijk al niet meer stuk! Nadat we een theetje hadden gedronken en ons hadden aangekleed, zijn we buiten in de sneeuw gaan 'spelen'. Er lag nog te weinig sneeuw om een sneeuwman of sneeuwengel te maken, maar er was genoeg sneeuw om sneeuwballetjes te maken en naar elkaar te gooien. (In feite was ik het die voornamelijk gooide, want zij vonden het te koud zonder handschoenen. Tja...)
Vervolgens zijn we gaan brunchen bij Serena en Sara. Mijn twee tutors en Franziska kwamen ook nog om afscheid te nemen. Daar zijn we eigenlijk praktisch de hele middag blijven plakken. 's Avonds hebben we ons dan verplaatst en hebben we er in onze flat nog een gezellige avond van gemaakt. We hebben pannekoeken gebakken, liedjes gezongen, 'fotoshoot' gehouden met als hulpstukken 2 föhnen :), ... en vooral veel gebabbeld en gelachen! Toen uiteindelijk alleen nog de drie Verkottie 46 bewoonsters (Alina, Valentina en ik dus) overbleven, hebben we samen nog gedanst op 'ons' Erasmusliedje, misschien wel 5 of 10 keer achter elkaar... om daarna na een grote knuffel voor de allerallerlaatste keer in mijn Fins kamertje te slapen.











Maandagmorgen was het dan zover: mijn vertrek... Serena, Sara, Alina en Valentina brachten me naar de bus die me naar het vliegtuig zou vervoeren. Eerst nog even langs het coffeehouse voor een ontbijtje en vervolgens naar de bushalte. Ik heb hen daar elk als afscheidskadootje een herinneringenboekje gegeven met fototjes en leuke anekdotes van onze Erasmustijd in Joensuu. Ze mochten het wel pas openen als ik weg was. Enkele kussen, knuffels en vluchtige laatste boodschappen later zat al ik in de bus richting vliegveld en niet veel later mocht ik mij vastgespen in de vliegtuigstoel. 'The captain and his crew wish you a pleasant flight'. Vreemd gevoel. Mijn voeten nog even op Finse bodem, maar mijn hoofd zat al in de wolken... Te mijmeren over de voorbije maanden en te dromen over volgende avonturen...


Näkemiin Suomi,

Sanne

Nog precies één week...

... en ik ben terug op Belgische bodem.
De 'lange schoolreis' (zoals sommigen het noemen ;)) zit er dus bijna op!
Het begint langzaam maar zeker hier door te sijpelen. 't Wordt een week vol laatste keren (in tegenstelling tot de eerste week hier). Laatste keer sauna, laatste keer feestje, laatste keer werken, laatste keer op de foute bus stappen, laatste keer dat mijn kotgenoten mijne wekker vervloeken (of toch mijn Finse :))...

Maar goed, que sera, sera... whatever will be, will be!
Dus ik geniet nog even van al het moois dat komende week voor mij in petto heeft. In elk geval ga ik woensdag al naar de sauna, ga ik donderdag naar een concert hier in Joensuu en heb ik vrijdag mijn afscheidsfeestje... Dus ik zal me hier niet vervelen!

Van toekomst naar verleden... mijn weekend was ook goed gevuld en vooral heeeel leuk!
Vrijdagavond ben ik met mijn collega bij mijn professor gaan eten. Geen stijf gedoe ofzo, gewoon gezellig getafeld (met wijn, mmm!). De prof had zelf gekookt (5 gangen :)). Het was gezond, veel en lekker! Meer verlang ik echt niet ;). Vervolgens ben ik met nog enkele andere Eras-mussen naar een cafeetje in het centrum geweest, waar ze live optredens hadden. Leuke muziek, leuk gezelschap, alleen enkele zatte vervelende Finnen, maarja die konden we wel aan!




Zaterdag overdag een filmmarathon gehouden, enkele klassiekers gekeken. Het gat in mijn cultuur wordt kleiner en kleiner. 's Avonds zijn we dan bij Juho gaan pasta eten en hebben we een hele avond (of toch ongeveer) Panthomime gespeeld. Je weet wel, dat spelletje met uitbeelden. We hebben ons regelmatig een kriek gelachen! Heel tof!





Zondag hebben we een poging gedaan tot het bakken van pullas. Pullas zijn een soort van typische finse zoete broodjes en smaken normaalgezien heel lekker. Je hoort me al aankomen zekers... Onze pullas waren dus grandioos mislukt! Ik zeg dat er teveel bloem in het deeg zat. Serena beweert dat het de boter was. (Rara, wie was verantwoordelijk voor welk deel :)). In elk geval, het deeg wou niet rijzen. Resultaat waren kanonskogels van deeg waarmee gemakkelijk enkele eekhoorns dood gegooid konden worden. Wel jammer natuurlijk aangezien we om 4 uur de andere Belgische Erasmussers op bezoek kregen. Kwestie van hen nog vlug te leren kennen voor ik terug naar huis ga :). Niettegenstaande de mislukte pullas, was het een geslaagd belgenfeestje! 's Avonds nog een filmpje gekeken en zo vloog het weekend om!










Tot slot nog enkele opgespaarde wistjedatjes (de allerlaatste)

Wistjedat...
- eekhoorntjes hier ondertussen grijs zijn geworden (ipv rosbruin)
- iedereen hier reflectoren draagt op zijn jas/tas ... (anders draag je een 'zelfmoordoutfit' naar 't schijnt)
- ze hier deze tijd van het jaar 'zwarte sneeuw' op de straten hebben en dan ontzettend gevaarlijk is (ze bedoelen aangevroren slibberige wegen)
- het hier zondag vaderdag was
- ze hier speciale steps hebben voor oma's (of heb ik dat al gezegd?)

That's it!

Moimoi, Sanne!

The end is near...

Hellohello!

Ben ik weer met een nieuw verhaaltje...
Waar waren we gebleven? Eens denken, aja bij de voorbereidingen voor mijn verjaardagsfeestje vorige week woensdag.
Dus zoals de meeste onder jullie wel weten werd ik vorige week donderdag een 'member of the double-digit-club' zoals Tine het verwoordt :). Hoewel ik nog even moet wachten op mijn lidkaart, werd dit event toch al serieus gevierd hier in het hoge noorden. Samen met Serena die jarig was de 24ste en Juho die jarig was de 21ste, heb ik dus een dessertenavond georganiseerd in mijn flat. Ik moet hier wel even vertellen dat Serena echt ontzettend goed is in de keuken. Zij had een double-chocolate-cake, een peren-mascarpone-cake en overheerlijke echte italiaanse tiramisu gemaakt. Echt suuuuuperlekker allemaal! Ikzelf had naar Sluisstraterrecept een ovenschaal vol applecrumble tevoorschijn getoverd. Daarenboven heb ik zelf een nieuw recept uitgevonden met de naam 'Bananas in pyjamas', oftewel bananen gedopt in gesmolten chocolade en laten afkoelen in de frigo. Hetzelfde met druiven. Mmmm, ook lekker hoor. ook heb ik mijn best gedaan om muffins te maken. Behalve het feit dat ik lichtjes de verkeerde olie had gebruikt waardoor ze een beetje italiaans smaakten (lees: naar olijven), is er ook goed van gesmuld!. Ik begin trouwens al opnieuw te watertanden van al dat lekkers :). Om het rijtje af te maken hadden we ook nog meloen, snoep, drop en ijs gekocht en koekjes en pulla's (een finse specialiteit met kaneel) gekregen. Met andere woorden, er was heeel veeeeel lekkers!!! Dit, samen met de vele genodigden en leuke cadeautjes zorgden ervoor dat mijn avond niet meer stuk kon! Ook leuk waren de talrijke smsjes, telefoontjes, kaartjes, mailtjes en facebookberichtjes met felicitaties... Merci daarvoor!!







Vrijdag heb ik dan eerst lekker uitgeslapen en dan ben ik de stad ingetrokken op zoek naar een passende outfit voor 's avonds. Ook hier wordt Halloween goed gevierd, zeker onder Erasmussers! Aangezien ik de attributen niet erg origineel vond, kreeg ik het gekke idee om zelf dan maar iets te knutselen. Haha. Ik had dus zelf een spinnenhaarband en spinnenoorbellen gemaakt. Samen met het webachtigblousje van Valentina was ik dus een echte Spiderlady! Het feestje was heel leuk en gezellig (Erasmusstyle) tot op het moment dat we besloten naar huis te gaan. Ik weet niet of ik al verteld heb dat als je in de Villa (waar alle Erasmusfeestjes doorgaan) altijd je schoenen moet uitdoen. Nu, toen we dus wouden doorgaan en onze schoenen en jas wouden gaan halen, merkten we dus dat alle kapstokken omgevallen waren en dat alle schoenen door jassen bedolven waren. Ik weet niet of je je iets kan voorstellen bij een 100-tal jassen en paar schoenen op/onder/in elkaar op 5m2, maar het is echt onmogelijk om dan snel je schoenen terug te vinden. Zeker als op een bepaald moment twee zatte Finnen beginnen te vechten bovenop al die jassen etc. Mijn humeur werd zwaar op de proef gesteld (Grmblgrmbl). Al bij al hebben we 45 minuten staan zoeken naar iedereen zijn schoenen... en dat terwijl ik keimoe was! Maarja, eind goed al goed, ik heb alles teruggevonden.







Dan in het weekend heb ik niet veel zinnigs gedaan behalve uitgeslapen en thesisteksten samengevat (ze komen eraan Katrien!). Aja en zaterdagavond naar de 'graduationparty' van mijn tutor Anna gegaan. Een feestje met dit keer alleen maar Finse mensen... twas eens iets anders hé.
Vanaf maandag ben ik terug gaan werken. Momenteel ben ik bezig aan de vergelijking tussen het nationaal fins school curriculum en de leermogelijkheden die momenteel worden aangeboden in onze doelgebieden. Ik wist eerst niet goed hoe hiermee te starten, maar ondertussen loopt het wel lekker.
Ik heb trouwens vandaag mijn eindevaluatie gehad van mijn stagementor en die was superpositief, hihaa! Ze vroeg zelfs of ik geen interesse had om een doctoraatsthesis bij haar te doen volgend jaar... Who knows ;) En ik ben vrijdagavond bij haar thuis uitgenodigd om te eten :) woehoew!
Vandaag hebben Alina, Valentina en ik onze keuken omgetoverd in Christmasstyle. We hebben nu dus een zelfgemaakte kerstboom tegen de muur hangen en we zijn er trots op!






Tot slot nog enkele wistjedatjes:
Wist je dat:
- de eerste sneeuwvlokjes hier in het weekend voorzichtig zijn neergedwarreld!!!!!
- smsen en bellen hier in Finland ontzettend goedkoop is! (das dan toch iets)
- er nog altijd ontzettend veel mensen overal onbeschaamd rochelen en ik dat nog altijd ontzettend degoutant vindt!
- er hier snoepjes zijn die smaken naar ijs van de Potter
- iedereen hier zegt dat ik blond ben :o
- ik nog maar 11 dagen hier mag blijven...
- het hier ondertussen om half 4 donker word en om half 5 stekedonker is
- je hier uit beleefdheid altijd en overal waar je binnengaat (behalve winkels en restaurants en pubs) je schoenen uitdoet, zelfs in de school
- het momenteel buiten vriest
- ik er nog altijd zonder moeite in slaag om een puinhoop van mijn kamer te maken :s (zelfs al heb ik niet veel - sorry mama ;))

En ten slotte: Wist je dat ik het niet leuk vind om hier weg te gaan, maar ik er stiekem wel erg naar uitzie om jullie allemaal terug te zien!!

Tot snel!

Sannie

Home sweet home

Hoihoihoi!

Ik ben terug 'thuis' :)
Zoals jullie weten, heb ik mezelf de voorbije week getrakteerd op een reisje voor mijn verjaardag. Woensdag stond ik gepakt en gezakt om 16u klaar in het treinstation voor de eerste 'soloreis' in mijn leven :). Na een gebroken nacht waarin ik drie keer van trein moest veranderen, kwam ik om 8u 's morgens aan in Rovaniemi. Terwijl ik boven een kop warme chocolademelk ontwaakte in het plaatselijk treinstation , kwam de zon op en werd ook de stad langzaam wakker. Aangezien ik pas vanaf 14h kon inchecken in de youth hostel, ben ik met pak en zak eerst op zoek gegaan naar de toeristische infodienst. Een ontzettend vriendelijke mevrouw heeft me daar verder geholpen om mijn 2-daags verblijf zo interessant mogelijk te maken. Het weerbericht voorspelde voor donderdag veel zon en voor vrijdag veel regen. Met andere woorden, ik besloot donderdag iets van de natuur mee te pikken en vrijdag musea etc. te bezoeken. Ik wou graag een bezoekje brengen aan een echte rendierboerderij en eventueel een tochtje maken met een rendier, maar nadat ik het prijskaartje voorgeschoteld kreeg, heb ik toch maar besloten dit idee te laten varen. In de plaats ben ik, na het verkennen van de stad, op de bus gestapt richting een 'Wildlifepark'. Dit was een soort zoo met al de typisch Finse dieren. Onderweg ernaartoe heb ik dan voor het eerst ook echte rendieren in het wild gezien... Indrukwekkend!! (net iets beter dan de versie achter hekwerk een uur of 2 later)
Het wildlifepark was leuk opgevat en je had echt het gevoel door de natuur te wandelen. Daar veel vogels, rendieren, otters en zelfs beren etc. gezien.






Terug in Rovaniemi ben ik dan eerst een plaatsje gaan zoeken om te eten. Restaurantjes genoeg, uiteindelijk heb ik gekozen voor een pizzeria. Vervolgens stond er de première van 'Nimi ruusun' in het theater op het programma, oftwel 'De naam van de roos' van Umberto Eco. Ik zat vrolijk tussen Finse dames en heren in hun beste maatpak. Net echt ;). Het theater was in het Fins, dus van de tekst heb ik niet veel verstaan. Gelukkig kende ik het verhaal al, dus ik kon wel volgen. Ondanks het taalprobleem heb ik ontzettend genoten. Het gezang (live gregoriaanse kerkmuziek), de kostuums, en voornamelijk het gebruik van het decor was prachtig!
's Avonds heb ik nog een filmpje gekeken vanuit mijn bed in de youth hostel (ik had een tweepersoonskamer voor mezelf, heerlijk :)) en ben ik relaxed in slaap gevallen.

's Vrijdags vrij vroeg opgestaan. Ik moest namelijk uitchecken voor 10 uur en ik wou zo snel mogelijk naar de Kerstman ;). Bij de Kerstman aangekomen, ben ik eerst naar zijn werkplaats geweest en heb hem persoonlijk een bezoekje gebracht. Het was er streng verboden foto's te nemen (wat ik dus ook niet heb gedaan - flink hé). Tegen betaling kon je dus wel een foto kopen van jezelf en de Kerstman. Ik viel echter bijna van mijn elfenbankje toen ik hoorde wat de prijs van zo'n foto was... 30 euro! Nu weten we ineens hoe de Kerstman al die kadootjes voor al die kindjes betaalt ;). Geen foto voor Sanne dus! Ik ben dan maar zijn postkantoor gaan verkennen en de souvenirsshop gaan bezichtigen (alweer schandalig hoge prijzen, ongelofelijk!). Aangezien het daarenboven de hele morgen heeft geregend viel het bezoekje aan Santa Claus Village dus een beetje tegen... Wel leuk was dat dwars door dat dorp ook de Artic Circle loopt, waardoor ik mij dus ook even aan de andere kant van de artic circle heb begeven.







Vervolgens ben ik terug op de bus gestapt naar Rovaniemi en heb ik daar het nationaal museum van Lapland bezocht. Echt heel erg de moeite! Prachtige foto's, levensechte nagemaakte taferelen van de lappen vroeger en nu, opgezette dieren, info over de natuur, kunst van de Sami, video's over het noorderlicht, etc. etc. Het maakte mijn laatste noordelijke dag meer dan goed!

's Avonds heb ik dan de trein terug genomen naar Tampere (een stad in het Westen van Finland), waar ik 's zaterdags mijn vriendinnetjes zou ontmoeten. Om toch voldoende uitgerust te zijn om aan het tweede deel van mijn reis te beginnen, had ik een slaapcabine in de trein gereserveerd. Aparte ervaring, dat wel :). We kwamen echter al om 6 uur 's morgens aan in Tampere, dus de nacht was kort. Vervolgens heb ik plaatsgenomen tussen de plaatselijke dronkaards en thuislozen in het treinstation en begon het lange wachten op de anderen. Zij kwamen pas om 13 uur aan! Gelukkig heb ik de tijd kunnen doden met het zoeken naar ontbijt, het bekijken van allerhande etalages (binnengaan was nogal moeilijk met mijn trolly) en zelfs het lezen van thesisartikels!

Toen de andere 8 internationale dames mij uiteindelijk vervoegden, zijn we eerst een hapje gaan eten in de plaatselijke 'Alma' (goedkoop aangezien onze studentenkorting daar ook werkte). Daarna zijn we het Muuminmuseum gaan bezoeken. Dat is een soort van bekend Fins cartoonfiguurtje (en boekfiguurtje). (à la Jip en Janneke, maar dan met eigen TV-show). Vervolgens zijn we nog een koffietje gaan drinken en hebben we de bus genomen naar het vliegveld. Om 21u vertrokken we dan richting Riga!! Finally!!

In Riga aangekomen hebben we onze Youth Hostel gezocht en gevonden en zijn Alina en ik op zoek gegaan naar een Salsaparty (wegens verslaving van Alina aan Salsa en gebrek aan Salsa aan Joensuu). Jammergenoeg was het een vruchteloze avond (althans op gebied van salsa). Wel hebben we op die manier een tochtje van 1,5 uur door Riga by night gemaakt, wat al ontzettend veel schoons beloofde voor de volgende dag.
's Morgens hebben we ons dan opgedeeld in twee groepen (de vroege vogels en de uitslapers). Drie keer raden bij welke groep ik zat :):). We zijn dan met z'n zessen (ja, onze groep was groter!) op ons gemakje de stad ingetrokken. Ik heb echt genoten van de prachtige architectuur, de oude gebouwen, de souveniershopjes, ... Riga is echt een supermooie stad. Vooral dan het oude gedeelte. We hebben de dag doorgebracht met het bezichtigen van kerkjes, gebouwen en parkjes. Heerlijk! 's Middags zijn we dan met de hele groep gaan eten in een Lets restaurantje. Ik koos voor kippenschaslick (geen idee hoe je het schrijft), maar het was echt heel lekker! 's Namiddags nog dieper de stad ingetrokken en ook halt gehouden in een coffee house. Daar hadden ze echt waar hele goede chocolademelk (met vloeibare witte chocolade op de bodem! mmm). Ook zijn we naar de supermarkt geweest om ons avondeten in te kopen. We zijn er door menig Let raar bekeken, maar alles was er zo goedkoop (in vergelijking met Finland) dat wij spontaan meerdere vreugdekreten hebben geuit :). Alina, Serena, Valentina en ik besloten te gaan voor een kaas- en wijnmaaltijd. Beide producten zijn onbetaalbaar in Finland, dus het heeft gesmaakt!
's Avonds zijn we dan opnieuw op zoek gegaan naar een salsaparty. Dit keer met succes! Daar hebben we twee Italianen ontmoet die ons vervolgens getrakteerd hebben op een Cosmopolitan in de bar op de 26ste verdieping van het poepchique Skylinehotel. Heerlijk drankje, schitterend uitzicht en leuk gezelschap... That's the way I like it ;)!









's Morgens like-te ik het iets minder... De wekker liep namelijk veel te vroeg naar mijn goesting af en jawel het regende weer pijpenstelen! De dag hebben we voornamelijk onder paraplu doorgebracht. We moesten dus wel veel winkeltjes in en uit om te shoppen ;)! Ik heb trouwens ontdekt dat mijn schoenen niet waterdicht meer zijn. Met als gevolg dat ik met zwembaden in mijn schoenen, of toch met natte sokken en doorweekte voeten mijn tocht moest voortzetten. Maar goed... We bezochten ook een grote orthodoxe kerk, waar toevallig net de beenderen van de eerste apostel van Jezus (vraag me niet wie het precies was) lagen uitgestald. Er waren ontzettend veeeeel Letten en Russen, die allemaal ingetogen de apostel zijn beeltenis kusten, religieuze liederen zongen en ons gek bekeken. Vreemde sfeer.
We zijn 's middags dan weer met zijn allen in hetzelfde restaurantje gaan eten. Dit keer koos ik een soort varkensvlees, maar het was niet zo lekker als het eten van de vorige dag. Ze gebruiken er trouwens graag dille in al hun gerechten. 's Namiddags hebben we dan verder geshopt en zijn we terug een kopje van die heerlijke chocolademelk gaan nuttigen :).
Om 5 uur moesten we dan vertrekken naar de luchthaven een 8 km verderop. We hadden goed op tijd de bus genomen, maar door de hevige regenval waren de wegen zo glibberig dat er net voor onze bus een ongeval gebeurt tussen 2 auto's. Heel de oprit naar de volgende weg was erdoor versperd, waardoor onze bus dus geen kant meer op kon. Na een tiental minuten zonder actie beginnen enkele passagiers toch wel lichtjes zenuwachtig te worden. Er waren meer mensen die een vliegtuig moesten halen. De buschauffeur zijn temperatuur steeg ook met de minuut. Mijn russische/letse scheldwoordenvocabulaire is met andere woorden danig uitgebreid ;). Net toen we besloten om dan toch maar een taxi te bellen, stopte er een andere bus die ons verderbracht naar het vliegveld. Vervolgens zonder problemen het vliegtuig genomen naar Tampere en daar de nacht opnieuw doorgebracht in een Youth Hostel. Om 6 uur 's morgens dan de trein terug genomen naar huis (jawel, het voelde al echt als thuiskomen... gek hé) en vervolgens rechtstreeks terug gaan werken. Back to reality en einde van een geslaagde vakantie!




Amai, dat was me een lang verhaal!
Nog even terugkomend op mijn verwijzing naar de productieve oktobermaand van vorig blogverhaal. Morgen heb ik hier mijn verjaardagsfeestje gepland samen met Juho en Serena, die ook onlangs zijn verjaard.

Of het een leuk feestje was horen jullie de volgende keer!

Voor de laatste keer groetjes aan jullie allen van de nu nog 21-jarige,

Zoen, Sanne